te koppig

Hij viel neer en keek Daphne aan Hij stond op en keek haar aan. "Dan had hij maar slimmer moeten zijn"zei hij tegen haar. Hij trok Red Queen en keek moordend naar Dante.

Daphne keek Nero aan en viel op haar knieën. "Alsjeblieft Nero, ik heb het Sparda belooft."

Hij hoorde haar wel maar zijn woede was sterk. Hij keek haar even aan en keek gelijk Dante weer aan. Hij zwaaide met zijn zwaard en lande gepland naast zijn hoofd. "Laat dit een waarschuwing zijn"zei hij kwaad tegen hem. Hij trok zijn zwaard weer naar hem en keek Dante kwaad aan.

Dante keek naar Nero en rolde met zijn ogen. Hij nam Ebony en Ivory en mikte bij nero op de hartstreek. Hij richtte perfect.

Nero sprong de lucht in en lande acter Dante. "Wees blij dat ze me tegenhoud"zei hij luid. Hij duwde hem op de grond en sprong toen op een hoge steen. Hij zat te hoog om perfect te kunnen richten.

Daphne grauwde en sprong in volle Devil Trigger tussenbeide. Haar vleugels werden geraakt door de kogels, ze ketsten af. "Ik heb Sparda belooft dat ik jou en Vergil uit de problemen zou houden, Dante." Ze zakte ineen op haar knieën en spuwde bloed uit.

Hij sprong naar Daphne toe en keek even naar Dante. "Dit vechten we later uit"zei hij tegen hem. Hij keek naar Daphne en zuchte. Hij kon nu niets doen. Zou het haar einde worden ?

"ik doe je niets"zei Dante en hij sprong op een steen "als je me dood, tja dan ben je iemand kwijt". Toen sprong hij naast Daphne en veegde het bloed van haar weg.

Daphne gromde naar Nero. "Als hij moet sterven, dan ga ik ook." Ze spuwde weer bloed uit en stond recht. "Dit gaan jullie niet later uitvechten. Ik heb gezworen dat ik Dante zou beschermen, als ik daarvoor moet sterven, het zij zo."

"Ze heeft hulp nodig,ik kan die haar niet bieden"zei hij tegen hem. Hij keek Dante aan en zuchte even. Komop Daphne blijf bij me dacht hij. Hij keek haar aan en wachte af hijzelf kon niets doen. "Je sterft niet en hij ook niet Daphne"zei hij tegen haar. Hij keek haar bezorgd aan en zuchte.

"Daphne"zei Dante en hij keek haar aan. "je hoeft je niet op te offeren voor mij... dat ben ik niet waard". Hij zuchtte diep.

Daphne veranderde terug naar haar menselijke gedaante. Ze had moeite met overeind te blijven, alhoewel de wonden bijna waren dichtgegroeid. Ze nam een zwart amulet uit haar zak met een paarse S op. Ze hield et tegen haar wonden en die genazen direct.

Hij keek hem aan en zuchte. "Dante,je bent het waard,dat weet je"zei hij tegen hem. Hij wist zonet niets anders te zeggen tegen hem. Hij keek naar Daphne en zuchte. Hij veranderde ook weer naar zijn mensen gedaante. Nu was de uitdrukking op zijn gezicht pas te lezen.

Daphne lachte zachtjes. "Als je het niet waard was, had ik niet zo veel moeite gedaan. Ach ja, belofte maakt schuld." Ze streelde zacht over het amulet en stak het terug weg. Ze keek Nero bezorgd aan. "Wat is er Nero?"

Dante keek naar beiden. Hij haatte demonen. Allemaal. Hij wou er zo weinig mogelijk zien, maar was wel opgelucht dat ze weer zichzelf waren.

Daphne zag dat Dante even kwaad keek, maar dat die blik direct verdween. Ze stapte naar hem toe en gaf een lichte kus op zijn kaak. "Ik weet dat je demonen haat, Dante, maar ik zal je nooit iets aan doen. En ik zal er voor zorgen dat Nero je ook niets doet."

Nero zat op zijn knieën op de grond en zuchte even. Hij keek naar de grond en zuchte weer. Hij maakte even met beide handen een vuist. Dante moest maar gaan uitkijken voor hem. Hij moest op zijn tanden bijten om hem niets aan te doen.

Daphne keek hoe Nero er zat en ging voor hem zitten. Ze kuste hem op de mond en beet zachtjes op zijn onderlip. Ze legde zijn Devil Bringer op haar heup en likte zachtjes zijn oor.

Hij keek haar aan en voelde de tintelingen vanbinnen. Hij gaf haar een kus en keek haar aan. "Ik zou door een vuur gaan om jou te helpen"zei hij tegen haar.

Dante verdween toen hij dat zag. Hij wou dit niet zien.

Daphne keek Dante na en zei tegen Nero: "kom, we zijn hier weg, niet echt de plezantste plaats om te kussen hier." Ze stond recht en maakte aanstalten om te vertrekken.

Hij stond ook op en zuchte even. "Ik dacht eerlijk even dat ik je kwijt was"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en nam haar hand vast. Hij gaf haar een kus op haar wang.

Daphne glimlachte en kneep zachtjes in zijn hand. "Mij zul je nooit kwijtraken, zelfs als ik zou sterven, zou ik nog bij je blijven."

Hij keek haar aan en grijnsde. "Oke dan"zei hij tegen haar. Hij liep samen met haar weg van deze plaats. Al snel waren ze verdwenen. Ze werden gevolgd door de laatste zonnestralen.