Praten met Vergil

Lara schrok ervan. Haar vader misschien?! Ze zweeg een tijdje. Ze keek naar de grond en had spijt dat ze zo grof tegen haar had gedaan. Ze vond het heel erg voor Daphne en zou het haar familie daarvoor niet vergeven!

Envy gromde. "Weet je nu waarom Vergil's demonenkant die belofte had gedaan? Vergil was mijn vorige meester. Hij had haar gevonden toen hij zijn controle kwijt was, daarom herinnert hij zich niets meer. Ik was er toen bij, je had het moeten zien, het hele wegdek lag vol bloed, ik denk dat er tien of meer botten gebroken waren. Ze had zelfs een paar openbotbreuken!" Ze rilde toen ze terugdacht aan die nacht en ze keek naar Vergil en liet hem haar herinneringen zien, en die maakte die van zijn demonenkant los, zodat hij ze ook kon zien. Het enige wat hij kon uitbrengen was: "vreselijk."

Lara keek stil naar de grond en vond het heel erg. "Dat wist ik niet" zei ze stil

Envy sprong naar Lara en liet haar de herinneringen zien. Ze begon te rillen en ze sprong terug naar Vergil, hij had haar meer nodig. "Het spijt me dat ik je die herinneringen heb laten zien." Vergil streelde Envy en zei: "het is niets, bedankt om ze te laten zien, nu weet ik waarom ze zo boos is op Lara. Lara's geur hing ook aan Daphne's lichaam."

Lara kreeg een rilling toen ze het zag. Ze slikte en keek naar de grond. "Ik had liever een andere familie" zei ze zacht

Vergil gromde, "daar kan ik in komen. Als ze nog zouden leven, zou ik ze met mijn blote handen doden. Alhoewel, langzaam wurgen met Cerberus klinkt beter, veel beter." Hij grinnikte en Envy zei: "maar je hebt ze al vermoord, een paar dan toch. In je demonenvorm heb je samen met Daphne iedereen afgeslacht, behalve Lara. Daphne doodde iedereen binnen en degene die buitenliepen nam jij voor je rekening, daarom zag Lara je niet."

Lara luisterde stil. Ze zuchtte even en keek zwijgend naar de grond.

Envy keek naar Lara en Vergil en zei: "sorry, ik moet nu terug naar Daphne. Tot nog eens," zei ze en ze sprong weg. Vergil ging liggen en mompelde: "ik heb het nooit geweten, anders had ik je wel verteld waarom ze zo boos was."

Lara knikte zacht. "Ik weet het nu" zei ze stil. Ze keek stil naar de hemel waar een paar sterren oplichten

Vergil keek naar de hemel en zei: "het spijt me, Lara." Hij zuchtte en dacht terug aan toen hij Daphne voor het eerst had gezien, hij had toen van haar in haar gedachten mogen kijken om te zien wat ze had meegemaakt.

Lara keek Vergil aan. "Het spijt mij ook" zei ze stil. Haar wangen waren van daarstraks nog iets roder. Ze zuchtte even

Hij zuchtte en keek Lara aan. "Ik wou dat het niet zo gegaan was. Heb jij eigenlijk gezien wat je familie hebt gedaan? Of heb je Daphne toen aangeraakt? Want ik rook jouw geur op haar lichaam."

Lara keek hem aan en wist het even niet meer. "Ik denk dat ze me iets had aangevallen maar toen ging ze weg dacht ik" zei ze. Ze had er geen idee over

Vergil schudde zijn hoofd, "nee dat was het niet geweest. Dan zou de geur niet zo duidelijk zijn geweest, en niet op zoveel plaatsen op haar lichaam. Denk na, Lara."

Lara zweeg en keek hem aan. "Ik weet het niet meer" zei ze stil

Vergil keek haar aan en zei: "zeg me dan al wat je er wel over weet. Ik wil weten wat jij gezien hebt. Ik heb het al uit drie standpunten gezien, hoe mijn demonenkant het zag, hoe Daphne het zag en hoe Envy het zag. Nu moet je me vertellen hoe jij het zag."

Lara keek weg. "Vergil ik weet niets meer, ik herinner alleen Daphnes woorden" zei ze stil. "Het is meer dan 12 jaar geleden"

Vergil keek Lara aan en veranderde in PDT. Hij legde zijn klauwen op haar slapen en zei dan: "nu zal je je het wel herinneren." Hij veranderde weer naar mens en keek rond, het blauwe vuur begon te doven. Snel legde hij er nog wat hout op en het vuur wakkerde wat meer aan.

Lara sloot even haar ogen en kreeg de herinneringen terug. Ze schrok eruit en keek Vergil stil aan. "Ik moest het doen van mijn ouders" zei ze stil

Vergil keek Lara aan en vroeg: "wat moest je doen? Wat heb je met haar moeten doen?" Het was al even geleden en hij was nog steeds bezorgd om Daphne, hoewel hij wist dat ze nu met kracht dicht bij hem in de buurt kwam.

Lara zuchtte en kreeg zelfs tranen in haar ogen. "Ik moet een mes door haar buik steken" zei ze stil. Ze trilde iets en veegde een traan weg

Vergil gromde en wenste dat hij Lara's familie nog een keer kon doden. "Haat je je familie nu?" vroeg hij zacht.

Lara knikte e veegde de laatste tranen weg. "Ik ben blij dat ze dood zijn "zei ze zacht

Vergil grijnsde, "dan zal het zeker goed zijn om te horen dat ze allemaal een pijnlijke dood zijn gestorven, net zoals Daphne als ik haar niet had gevonden."

Lara keek hem rustig aan en knikte zacht. Ze keek weer naar de grond