Zucht

Nero kwam aanlopen. Hij had voor nu genoeg van Daphne ven Vergil en van Dante. Ze deden hem toch aleen maar pijn. Hij sprong op een gebouw en keek wat rond. Hij speelde wat met Blue Rose.

Daphne sprong ook op het gebouw en legde een zak met een groot deel van haar speciale kogels neer voor Nero. "Het spijt me." Ze draaide zich om en sprong van gebouw naar gebouw, weg van Nero.

Hij keek haar na en gromde luid. Hij stond op en vuurde een paar kogels in het niets. "Je kwetste met Daphne en ik weet niet of ik het vergeef"zei hij kwaad tegen de wegspringende Daphne. Hij sloeg hard in de grond met Devil Bringer en grijnsde even.

Daphne draaide zich om en tranen liepen over haar wangen. Ze spreidde haar armen en haar benen en riep: "schiet dan, nero! Schiet me neer met mijn eigen kogels. Het zal mij meer pijn doen dan jou, dat weet ik zeker!"

Hij keek haar aan en gromde even. "Dit los je niet op met doden Daphne weet je net zo goed als mij"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en zuchte even. "Je deed me meer pijn dan jezelf denkt"zei hij tegen haar. Maar hij moest het maar altijd verbergen en nu was het eruit.

Daphne raakte haar litteken even aan en voelde een tinteling, ze rilde. "Het spijt me zo, Nero." Ze viel op haar knieën. "Mijn gevoelens werken anders dan de jouwe, omdat jij probeert nog menselijk te blijven. Ik heb mij overgegeven aan mijn demonenkant. Ik kan zien dat ik je pijn doe, maar door mijn demonenkant lijkt het niet zo erg, omdat die gewend is aan doden en mensen pijn berokkenen."

Hij keek naar de grond en zuchte. Een traan rolde over zijn wang. Ze had gelijk maar hij kon zo niet leven. Hij hield wel van haar maar hij wist het gewoon niet meer. "Daphne ik hou van je maar ik "hij zuchte even.

Daphne stond terug recht. "Maar wat, Nero?" vroeg ze zachtjes.

"Ik kan zo niet leven Daphne"zei hij tegen haar. Hij keek naar naar de grond en zuchte even. Hij hield wel van haar maar hij wilde haar niet verliezen.

Daphne zuchtte en ging naar Nero. Ze omhelsde hem, "ik voel me zo verward, ik weet niet meer wat ik moet doen." Ze wreef met haar hand over zijn litteken en toen viel haar iets op. Vergil's geur hing eraan. Ze vroeg: "wie is er aan je litteken geweest? Het voelt anders."

"Vergil"zei hij tegen haar. Hij keek naar de grond en zuchte. "Hij vertelde me dat je ook op hem bent" zei hij en keek even in haar ogen en snel weer naar de grond. Veel meer wist hij niet te zeggen.

Daphne kuste Nero voorzichtig op de kaak. "Hoe voelde het? Ik bedoel, wanneer Vergil je litteken aanraakte?" Ze fluisterde dan: "ik wou dat ik de gevoelens van mijn demonenkant kon beheersen, dan was dit allemaal niet gebeurd."

"Dat is dan nu wel te laat. Ik voelde een rilling toen hij dat deed"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en sloeg zijn arm om haar heen. Hij keek nog even naar de grond .

Daphne leunde tegen Nero aan toen hij zijn arm om haar sloeg. "Wat bedoel je met te laat?" Ze zuchtte even en vroeg dan: "weet je wat dat betekende, die rilling?"

"Dat het te laat is je gevoelens zijn gemaakt aleen moet jij de keuze maken. Vroeger wist ik het maar u sinds de grote klap op mijn hoofd voor ik hier kwam is alles vervaagd"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en gaf haar een kleine kus.

Daphne zuchtte verdrietig en zei dan: "je voelt toch ook een rilling wanneer ik eraan kom? Leg de stukjes dan nu op de juiste plaats." Ze deed Nero's haar uit zijn gezicht en kuste hem op de mond.

"Daphne leg het me gewoon uit. Het enige wat ik aan jou vraag hoe moeilijk het ook moge zijn en hoeveel pijn jejezelf en diegene er mee doet Maak een keuze"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en zuchte even . Veel meer wist hij nu niet te doen.


(kben door vanavond om 7 uur benk er weer denk ik)

Daphne zuchtte en zei dan: "Nero, denk na. Je bent verliefd op mij, toch? Als ik je litteken aanraak voel je een rilling. Vergil heeft je litteken ook aangeraakt en dan rilde je ook. Dat wil zeggen..." ze hield abrupt haar mond.

Hij keek haar aan en zuchte hij wou dat hij het snapte,maar hij wist niet hoe of wat. Buiten dat Daphne ook op Vergil was maar ja. Hij keek haar aan en zuchte. Ze had geeen antwoord op zijn vraag geven.

Daphne zuchtte toen Nero het nog altijd niet begreep. 'Dit wordt moeilijk.' "Blijkbaar... ach, ik weet niet hoe ik dit moet zeggen." Ze haalde haar hand door haar haar. "Blijkbaar is jouw demonenkant verliefd...soort van... op Vergil," zei ze snel en ze zette een stap achteruit.

Hij keek haar aan met opengevallen mond. "In je grootste dromen dan toch wel"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan met een blik die je niet vak zag bij hem. Hij was niet op Vergil hij moest er nog niet aan denken. Verliefd op ne gast.

Daphne twijfelde. "Uh, ik bedoel niet echt verliefd, maar eerder...lust." Ze likte voorzichtig zijn litteken en beet zachtjes.

Hij moest zijn lach inhouden. "De enige naar wie ik verlang in beide gedaanten ben jij"zei hij tegen haar. Hij gaf haar een kus en keek haar aan.

Daphne dacht even na en zuchtte dan. "Volgens mij moet ik dat dan toch nog eens opzoeken. Ach ja, ik ben blij dat ik u terug heb laten lachen." Ze kuste Nero zacht op de mond.

Hij keek haar aan en gaf haar weer een kus. Hij ging maar niet verder op zijn eerste vraag in en keek haar gewoon aan. "En hoe gaa het voor de rest met je"vroeg hij aan haar.