Kwaad

Lara kwam aanlopen en gromde kwaad. Ze was echt beter niet meegekomen naar die stomme training. Die stomme Daphne ook! Ze zuchtte diep en liep de trap op. Aan de top ging ze over de rand hangen. Ze keek naar de omgeving en zweeg. Waarom moest die stomme Daphne nou die stomme toer uithalen?!

Nero veranderde naar zijn normale gedaante en liep naar Lara. "Lara"zei hij kalm tegen haar. Nu was het moment aangebroken om haar proberen terugte krijgen naar Vergil.

Lara keek om en zag Nero. "Laat me met rust" gromde ze kwaad. Ze keek hem niet meer aan en staarde kwaad naar de grond

"Lara alsjeblieft. Kom mee terug naar Vergil het was anders gelopen als Daphne was blijven zitten maar ga mee terug hij heeft je nodig"zei hij tegen haar.

Lara schudde haar hoofd. "Als hij me niet gevraagd had en haar neit kende was er niets gebeurt!! Ga wat naar je stomme vriendin!" riep ze razend

"Durf nog een keer te roepen en ik sleur je mee"zei hij gemeend tegen haar. "Hij kende haar langer dan jou, ga gewoon mee terg"zei hij tegen haar.

Lara gromde. "Je blijft van me af!" riep ze kwaad. Ze draaide haar weg van hem en gromde

"Lara,geloof me hij ziet je graag. Hij wil je niet kwijt raken"zei hij tegen haar. Hij vloekte binnenmonds en wachte op een goede reactie van haar.

Lara keek hem aan. "Nou en dan! Ik wil die vriendin van jou NOOIT meer zien!!" riep ze hard en kwaad

"Hij is achter haar gegaan omdat hij dacht dat hij nog wat moest verheffenen met mij. Maar dat moest niet. Ga gewoon mee daarna zullen ik en Daphne weg gaan"zei hij kalm tegen haar.

Lara schudde haar hoofd. "laat me gewoon!!" riep ze hard

"Lara hij is te zwak om hierheen te komen. Hij heeft me gestuurd om je te halen. Ik en Daphne gaan wel als je er bent"zei hij tegen haar op een serieuze toon. Hij meende dit maar hij wou har nu bij Vergil zien.

Lara zweeg en keek weg. Ze was echt kwaad en wilde Daphne echt neit meer zien

"Ik beloof je dit Lara,ga nu mee"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan van kom nu.

Lara zweeg en keek weer naar de grond. Ze wist het niet meer

Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder. "Kom nu gewoon mee,hij is nog in leven en zal blijven leven maar ga mee"zei hij rustig tegen haar.

Lara zweeg en barstte opeens in tranen uit

"Rustig maar,het komt wel goed"zei hij toen hij zijn arm troostend over haar sloeg.

Lara snikte. "Ik wist al meteen dat ik haar niet mocht, als ze die domme toer niet uithaalde!" snikte ze

"Ik beloof je dat doet ze niet meer. Maar kom nu gewoon mee"zei hij tegen haar. Hij veegde een traan weg en stond alvast op.

Lara zweeg even. "Ik weet ni" zei ze stil

"Lara ik zeg dit uit de grond van mijn hart ga naar hem toe"zei hij eerlijk tegen haar. Hij keek naar de lucht en wachte af.

Lara zweeg nog steeds. Wat moest ze zeggen? Wat wilde ze nou?

Hij keek over de luchtvlakte heen aangezien ze op de top van de temen-ni-gru stonden. Hij wachte af en voelde een wind opsteken.

Lara slikte even. "ik zou toch de schuld krijgen" zei ze