Rondlopen

Lara kwam aanlopen en gromde even. Waarom moest die Daphne weer zoiets dom doen? Ze gromde en schudde de gedachte weg. Ze liep door een steeg maar dat boeide niet. Al werd ze vermoord ofzo. Ze zuchtte diep en liep verder. De worrden van Vergil spookten nog steeds door haar hoofd. Dat hij alleen maar naar haar omkeek! Alsof Nero het niet kon. Ze schudde haar hoofd en liep door

Vergil zat in PDT op een dak en keek droevig naar Lara. Zijn staart bewoog zacht en hij ging plat liggenh. Hij gromde, hij had iets verkeerd gedaan en dat wist hij maar al te goed.

Lara zuchtte en trapte een steentje weg. Ze ging tegen de muur zitten en zuchtte. Ze veegde even een traan weg, nog steeds kwaad maar ook eigenlijk verdrietig.

Vergil keek naar Lara en gromde weer. Waarom had hij een mens gekozen als partner? Hij wist het zelf niet. Daphne, het spijt me dat ik niet kan zijn zoals je wilt. Hij legde zijn staart naast zijn buik, terwijl hij daar lag op het dak. Het begon licht te regenen, alsof de goden zijn verdriet merkten en in zijn plaats huilden.

Lara zag dat het regende maar ze negeerde het. Het kon haar even niets meer schelen. Ze mocht ziek worden, vermoord worden of weet ik veel. Ze zuchtte

Vergil lag nog steeds op het dak, in de regen. Hij spreidde zijn vleugels zodat het toch nog een beetje droog zou blijven. Hij gromde en niesde. Er stak een wind op die zijn geur verspreidde.

Lara wist dat hij er was maar wat boeide het ook. Ze zuchtte diep en bleef zitten, starend naar de grond

Vergil zuchtte en stond recht, hij spreidde zijn vleugels en schudde het water er af. Hij keek nog een keer naar Lara en draaide zich dan om. Een beetje verder draaide hij zich terug naar het steegje en liep ernaartoe. Toen hij aan de rand van het dak was sprong hij over het steegje naar het volgende gebouw. Hij schudde zijn vleugels uit en zwiepte met zijn staart.

Lara trok haar knieen op en staarde nog steeds voor haar uit. Ze zuchtte en veegde wat tranen weg, het meeste was van de regen maar ook tranen

Vergil gromde luid en spreidde zijn vleugels. Water liep van zijn vleugels en van zijn gespierde borstkas. Hij had er genoeg van, hij sprong van het dak af met zijn vleugels dichtgevouwen. Dichtbij de grond spreidde hij ze en landde voor Lara.

Lara keek op en zweeg. Ze keek hem stil aan en zuchtte eventjes. Ze had nog steeds tranen in haar ogen die niet echt opvielen met de regen

Vergil zuchtte en knielde voor haar neer. Hij legde zijn klauw tegen haar kaak en kuste haar voorzichtig op de mond. "Het spijt me," gromde hij zacht en hij stond terug recht. Hij veranderde weer naar mens en begon het steegje uit te stappen.

Dante kwam aanlopen en keek emotieloos naar Vergil. Hij ging tegen een muur aanleunen en geeuwde eens luid.

Lara zag dat hij wegliep en zuchtte. Ze staarde voor haar uit en zag dan ook Dante. Ze gromde stil en keek opnieuw stil naar de grond

Vergil draaide zich om en keek naar Lara en Dante. Zijn haar plakte tegen zijn gezicht van de regen en hij zag er nu zo uit als zijn broer. "Het spijt me Lara, maar het zou voor mij beter te verdragen zijn als je tenminste riep, dan wist ik wat je dwars zat."

Daphne zat gehurkt op het dak, Vergil had haar niet gezien, het was dus duidelijk dat hij met zijn hoofd ergens anders was. Ze keek naar beneden en zag dat Dante er ook was bijgekomen, ze gromde zacht.

Dante keek even op en keek toen weer naar de lucht. Hij geeuwde weer eens luid. Het interesseerde hem niet wat ze zeiden.

Lara keek hem aan en liep maar naar hem toe. "Hoe denk je dat ik me voel? Je zit meer bij Daphne en Nero dan? Hij vind het ook niet eens fijn" zei ze tegen hem

Vergil hoorde een zacht gegrom. "Ik geef Daphne tenminste niet de schuld van iets dat ze niet gedaan heeft." Hij gromde zacht.

Lara keek hem aan. "Nou sorry hoor maar ik heb mezelf niet tegen jou gegooit! of van je af gesprongen!" riep ze naar hem

Dante liep toen maar weer weg. Hij was duidelijk niet welkom, hij geeuwde weer eens en verdween toen weer.

Vergil gromde. "Nee, je bent van me afgevallen, terwijl ik niets deed om Daphne te helpen, zoals het plan was. En daphne heeft je omhoog gegooid, dat ik je zou kunnen vangen, want jij zou de klap niet overleefd hebben."

Lara keek hem aan. "En nog ben ik gevallen en wees blij dat die boom er stond!" riep ze kwaad

Vergil ging met zijn hand door zijn haar en zei: "je hebt tenminste vaart geminderd. Ik kan er ook niets aan doen dat jij van mijn rug valt als ik recht vlieg."

Lara keek hem aan. "Je dook naar beneden toen" zei ze tegen hem. Ze zcuhtte even en draaide haar hoofd weg