Macht

Nero grijnsde. Hij was al een poosje energie aan het laden. Hij vuurde een schot af. De kogel suisde naar Daphne haar hoofd en trof een Demon in het hoofd. Hij sloeg er ook een neer met Devil Bringer. Hij grijnsde en keek naar de demonen die werden afgeslacht.

Daphne gromde en sprong omhoog, toen ze naar beneden kwam deed ze een salto en raakte een demon met haar uigestrekte been. Een andere sloeg ze finaal tegen de vlakte. Ze vuurde een paar kogels af die explodeerden wanneer ze iets raakten en ze raakte een paar demonen met DeathBane.

Dante draaide zich om terwijl een demoon naast hem greep. Hij hakte die zijn kop eraf met Rebellion en doorboorde de demoon zijn hart.

Daphne stapte naar Dante en legde haar hand op zijn schouder. "Accepteer je nu dat je broer je echt mist of niet?"

"hmmm..."zei Dante en hij duwde de hand weg. Hij schopte nog tegen de dode demoon en stapte langzaam weg.

Vergil deed Yamato terug in zijn schede en stapte naar Daphne. Hij legde zijn hand op haar schouder en zei: "laat het gewoon, Daphne. Hij is te koppig om hem iets duidelijk te maken."

"ah eindelijk ik heb je gevonden ik word achtervold door een stel monsters kan je me helpen?"zei credo terwijl hij zjn zwaard trok

Vergil lachte. "Monsters? Dan zul je bij mijn broer moeten zijn. Blijkbaar kom je er net van. Maar kom, ik zal je helpen, omdat je een vriend van Nero bent." Hij nam Yamato ook uit zijn schede en vroeg: "wat moet ik doen?"

Hij kwam aanlopen en zag Credo bij Vergil staan. "Zozo wie we daar hebben"zei hij tegen hem. Hij liep naar hun toe en knikte naar Credo. "Lang geleden oude vriend"zei hij.

Vergil wachtte nog steeds op een antwoord en stak Yamato terug in de schede. "Hallo Nero, hoe gaat het met Daphne?" vroeg hij.

"Wel goed Vergil"zei hij tegen hem. Hij keek Vergil even aan en glimlachten. Zou hij het al weten of niet? Allesinds hij zou het niet zeggen.

Vergil glimlachte terug, iets wat hij zelden deed. "je verbergt iets voor me, Nero. Wat is het?"

Hij keek hem aan en grijnsde. "Inderdaad dat doe ik.Maar of je het weten wil moet je maar zien"zei hij tegen hem. Hij sprong in een boog op een rots en keek hem aan.

Vergil grinnikte. "Dat ik mijn vader heb teruggezien was al een heel grote schok, erger kan niet. Dus zeg op."

"Geloof me maar het kan wel erger. Daphne is verliefd op je broer en op mij"zei hij tegen hem. Hij keek even naar de grond en keek dan weer naar Vergil.

Vergil grijnsde. "Zeker? Je weet toch dat ik en Dante elkaars gedachten kunnen lezen omdat we tweelingen zijn, hé?"

"Weet ik best en je broer is ook op Daphne"zei hij tegen hem op een wat haatdragende toon. Maar hij moest zich koest gaan houden voor Vergil. Hij keek naar zijn Devil Bringer en grijnsde even.

Vergil keek Nero even aan en zei dan: "dat had ik ook al door, nero. Maar ik heb het over iets anders, iets dat schokkend kan zijn voor jou."

"Wat bedoel je"zei hij tegen hem. Hij stond op en wachte af. Wat zou hij te zeggen hebben over Dante of Daphne. Hij keek hem aan en stond op. Hij lande voor Vergil's neus en wachte.

Vergil grinnikte. "Het is iets over Daphne's demonenkant." Hij zette een stap dichter bij Nero en zag een litteken op zijn linkerschouder, Daphne's geur hing eraan. Hij ging er met zijn vinger over.

Hij rilde even toen hij dat deed. Hij keek hem aan. Als hij bedoelde dat zijn demonenkant meer van Dante hield dan van hem dat wist hij al. "Vertel op Vergil"zei hij tegen hem.

Vergil grijnsde. "Haar demonenkant houdt niet enkel van Dante." Hij wreef weer met zijn vingers over Nero's litteken.

Hij rilde nogmaals en keek hem toen aan. Hij trok zich terug en wachte op een antwoord. Was Daphne nog op een ander? Hij schudde zijn hoofd en keek hem aan.

Vergil grijnsde wanneer hij Nero's gezichtsuitdrukking zag. "Ik zie wat je denkt, Nero, en je hebt het juist."

Hij keek hem aan en gromde. Hij trok Bleu Rose en vuurde een kogel op Vergil af. Voor die nog iets terug kon doen was hij verdwenen in het niets.