Denken over vanalles

Nero stond op de top van de toren. Hij keek voor zich uit. Er ging vanalles door hem heen. Daphne spookte door zijn hoofd. Maar ook Vergil die iets wou van hem. Hij wist misschien al wat.
De grauwe lucht verdween en de zon kwam erdoor.

Een dame liep wat in de buurt van de toren, en ze keek dan wat in het rond. Ze besluit om naar de top te gaan, en ze merkte dan pas als ze bovenaan stond een jongen op. Ze keek hem even aan, en ze ging dan gewoon rustig zitten. Haar ogen had ze gericht op de zon, en ze keek hoe deze op kwam. "Stoor het dat ik hier kom zitten?" Vroeg ze dan heel rustig, en ze kijkt de jongen maar voor kort aan.

Vergil liep over de top naar Nero toe en glimlachte. "Ik dacht al dat ik je hier zou vinden, Nero. Hoe gaat het nu met je?"

Hij draaide zich om en keek naar Vergil. "Wel je vond me en het gaat goed met jou"vroeg hij aan hem. Hij keek even over alles uit en wachte af wat hij kwam doen.

Vergil stapte naar Nero toe en zei: "met mij ook. Waarom ik hier ben, ik moet iets vragen. Ik heb je toelating voor iets nodig..."

Hij fronste even. "Wel voor wat"zei hij tegen hem. Hij wist waarschijnlijk dat het om Daphne ging,maar wou wel weten wat. "Heb je iets gedaan bij Daphne"vroeg hij meteen.

Vergil glimlachte, "het heeft iets te maken met Daphne, en haar toestemming heb ik al gekregen, maar het moet van twee kanten komen. Weet je nog wat er allemaal gebeurde vroeger in de clans? Ooit al gehoord van clanpartners?"

"Het is vaag bij me,maar vertel het me maar"zei hij tegen haar. Hij keek even naar zijn yamato. Hij had misschien al enig idee van wat het kon zijn maar dat liet hij zo. Zijn gezicht stond erstig nu.

Lucia keek naar de beide mannen, en ze keek dan wat voorzich. Ze zuchte heel even diep, en ze sloot dan kort haar ogen. Ze dacht aan de tijd dat ze de hulp van Dante had gekregen bij het doden van een sterke demon, en ze grijnsde dan ook heel even breed. Rustig volgde ze het gesprek even tussen de twee mannen, en de één leek veel op Sparda. Ze keek hen weer kort aan, en ze richt dan haar blik weer voor zich. Ze bekeek Klyamoor heel even kort, waarna ze dan rustig opstond. Ze zag in de verte een paar demonen kijken, en ze rolde dan heel even kort met haar ogen. "Ik haat demonen die zo kijken." Mompelde ze wat te hard, en ze wou dan net naar beneden springen. Rustig nam ze Klyamoor vast, en ze had haar blik weer op die demonen gezet.

Vergil grijnsde naar de vrouw. "Dat is zo opgelost." Hij floot en even later waren de demonen verdwenen, aan stukken gescheurd. "Ik ben Vergil, wie ben jij?" Hij keek naar Nero en stapte naar hem toe. Hij fluisterde in zijn oor: "clanpartners zijn net als gewone partners, maar als zij iets willen doen hebben ze de toestemming nodig van de gewone partners, als die er zijn. En Daphne komt er niet onderuit, want de clanleider is altijd de partner van de vrouw, of het meisje, die het eerst kon veranderen in haar PDT." Hij zette terug een stap achteruit en keek Nero aan.

Even schrok ze heel lichtjes van de man, en ze keek hem dan even droog aan. Net nu ze hen wilde gaan doden, zag ze dat ze aan stukken werden gescheurd. Ze keek om naar de 2 mannen, en dan weer voorzich. Ze rolde even met haar ogen, en ze bergde Klyamoor weer rustig op. "Mijn naam is Lucia, aangenaam Vergil." Zei Lucia dan terug tegen hem, en ze sloot heel even kort haar ogen.

Vergil glimlachte naar Lucia en zei: "aangenaam, Lucia. Als je wil weten wat die demonen aan stukken heeft gescheurd, vraag je het maar." Hij keek naar Nero, wachtend op een antwoord.

Lucia kijkt hem rustig aan, en dan hoorde ze zijn woorden. "Agh zolang ze maar dood zijn vind ik het best, en dan hoef ik er niet achter te zoeken wie of wat hen heeft vermoord." Zei Lucia dan met een knipoogje, en ze ging rustig weer neerzitten.

Nero keek hem aan en draaide zich even om. Hij wou het niet echt.
Hij keek naar Devil Bringer en zuchte even. Hij moest nadenken,maar of hij dit wou wist hij al wel. Maar waarom gaf Daphne d aar toestemming voor. Hij sprong op een rots en keek voor zich uit. Zijn blik was ijzig hard geen spoor van andere emotie vond je daarin.

Lucia keek naar de andere man, en deze verdween dan plots naar een rots. Haar blik richt ze dan op Vergil, en ze dacht heel even na. Ze had wel al veel gehoord van de zonen van Sparda, maar om ze allebei plots te ontmoeten had ze even niet verwacht. Ze keek dan rustig om haar heen, en ze glimlacht heel even kort.

Vergil grijnsde. "Zeg maar beter wat, Lucia, want dat was een andere demon." Hij keek naar Nero en zei: "luister, ik weet dat je dit niet wilt, maar het moet. En als je toestemt, zonder jouw toestemming doe ik niets met haar. Misschien af en toe een kus, maar dat is alles, erewoord." Hij legde zijn hand over zijn hart en liet zijn arm daarna gewoon weer naast zijn lichaam hangen."

Hij zuchte en sloot zijn ogen kort. Hij bromde wat en stond toen op. "Ik denk erover,maar tot die tijd waag het niet haar aan te raken"zei hij en veranderde in PDT. Hij zette zich af en vloog hoog de lucht in. Hij gromde kort. Vergil wist zijn antwoord hier op al maar toch. Al snel was hij verdwenen.

Lucia luisterde naar zijn woorden, en ze keek dan heel even in het rond. Ze moest eigenlijk nog eens naar Matier gaan, maar toch wist ze dat het goed ging met haar. Ze glimlacht heel even kort, en ze keek dan naar de hemel. Ze kon niet geloven dat ze gemaakt was door de demon die ze samen met Dante had vermoord. Ze slaakte even een diepe zucht, en ze keek dan kort naar beide mannen.

Vergil keek Nero na en zuchtte, waarom had Daphne eigenlijk haar toestemming gegeven, ze zou het toch nooit mogen van Nero. Hij glimlachte naar Lucia en nam Yamato uit zijn schede en maakte hem even proper.

Lucia glimlacht heel even kort terug, en ze voelde dan de wind door haar haren. Ze sloot voor kort haar ogen, en ze dacht dan aan toen ze in die winkel mocht logeren van Dante. Het was vreemd dat hij dat haar voorgesteld had, maargoed ze had nu een eigen plekje gevonden. Ze rekt zich heel even uit, en ze keek dan naar het wapen van Vergil.

Daphne stapte de top van de Temen-Ni-Gru op en zag Vergil. Ze stapte er naar toe en zag de vrouw. Ze keek naar haar en stelde zich voor: "ik ben Daphne. En u bent?" Ze glimlachte naar Vergil en Envy zat nu op zijn schouders. "Is alles terug in orde met jou en Lara? Envy en de rest vertelden me van het gevecht."

Lucia keek op bij het zien van de vrouw, en ze knikt kort als begroeting. "Lucia, aangenaam Daphne." Zei Lucia rustig tegen haar, en ze keek dan even in het rond. Ze ging rustig weer zitten, en ze richt haar blik dan even op beide.

Vergil glimlachte en zei: "alles is terug in orde, en we zijn weer samen." Hij streelde Envy over haar rug en zei: "bedankt voor je hulp, Envy, zonder jou had het veel langer geduurd."
.

Lucia zat rustig neer, en ze keek dan wat in het rond. Ze verveelde zich een klein beetje, waarna ze dan haar ogen kort sloot. Ze luisterde naar de wind, en ze stond dan kalmpjes op. Ze keek beide even aan, en ze glimlacht dan ook vriendelijk naar hen.