Daphne wat is er?

"srry dat ik jullie moment verstoor maar heeft iemand vergil gezien?"

Daphne gromde en opende een portaal naar Vergil's domein. "Hij is aan de andere kant. Pas wel op, hij is de laatste dagen humeurig."

Dante keek op naar Credo. Hij zuchtte even diep en keek toen naar Daphne. "ok"mompelde hij. Hij glimlachtte even.

Daphne keek verbaasd toen ze de diepere stem hoorde. Dan pas besefte ze dat het haar demonenkant was. Ze kuste Dante voorzichtig.

Dante zoende Daphne terug. Hij glimlachtte zachtjes en keek toen naar haar.

Ze legde haar hand weer op Dante's borstkas en beet in zijn keel. Ze kuste hem zachtjes op de mond en likte daarnaa het bloed op dat uit de wonde aan zijn keel stroomde.

Dante's wonde genas al snel weer en hij kuste Daphne weer op de mond. Deze keer iets wilder. Hij wou iets verder gaan.

Daphne voelde dat Dante's wond al weer was dichtgegroeid. Ze kuste dante al even wild terug en gromde.

Dante fluisterde in Daphne's oor "wil je verder gaan?". Hij grijnsde gemeen en begon haar weer te kussen.

Daphne grijnsde en vroeg: "wat bedoel je juist met verdergaan?" Ze kneep zachtjes in zijn schouders

Dante keek naar Daphne. "wel jeweetwel". Hij grijnsde even.

Daphne slikte, ging recht zitten en veranderde terug naar mens. "Sorry, Dante, ik heb er geen problemen mee om je zo te kussen, maar dat gaat te ver."

Dante knikte "ok mij best... een stuk pizza?"vroeg hij om van onderwerp te veranderen.

Daphne lachte. "Mij goed." Ze gaf hem vlug een kus op zijn kaak..

Dante stond op en liep naar de ijskast. Hij nam twee stukken pizza er uit en hij gaf er een aan Daphne. Hij ging naast haar zitten en hij at ervan.

Daphne leunde achterover terwijl ze haar pizza at. Toen die op was zei ze: "ik heb liever warm, maar koud smaakt ook." Ze kruiste haar benen en voelde aan haar litteken. Ze rilde, Dante zou vast denken dat ze kou had.

Dante legde zijn hand op haar schouder. Hij keek haar aan. Hij at verder en keek nog steeds naar haar, zonder wat te zeggen.

Daphne keek in Dante's ogen en zei dan: "komaan, Dante zeg het gewoon. ik weet dat je iets wil zeggen, maar ik ben Vergil niet. Ik kan je gedachten niet lezen."

Dante zei nog steeds niets. Zijn gezichtsuitdrukking stond nogal droevig. Daphne wist het.

Daphne gromde. Typisch. "Dante, je kan het gewoon zeggen, in plaats van zo droevig te kijken."

Dante at zijn pizza op en hij keek naar Daphne. "er is niets"mompelde hij.

Daphne gromde: "er is wel iets Dante. En jij weet dat even goed als ik."

"er is niets"zei Dante weer. Hij gaf Daphne een snelle kus op haar mond en hij zuchtte diep.

Daphne gromde zachtjes, maar niet omdat ze boos was. Ze raakte haar lippen aan met haar hand, en raakte daardoor per ongeluk haar litteken aan waardoor ze weer rilde.

Dante haalde zijn schouders op en stond recht. Hij ging tegen de muur leunen en keek Daphne aan. Hij wist niet wat er aan de hand was.