Nero's huis

Nero opende de deur en liep binnen. Het huis was best wel groot. Hij zette zijn Tv op en liep dan naar de badkamer en sprong even de douche in. Het gevehht had best veel van zijn krachten geeist. Maar hhij was er heelhuids vanaf gekomen.

Dante klopte aan. ij wist dat Nero hier woonde. Hij wou hem even spreken over Daphne.

Nero liep naar de deur en opende die. Daar stond Dante. "Kom binnen Dante"zei hij kalm tegen hem. Hij keek hem aan en liep al binnen. Hij deed snel even een broek en shirt aan en liep dan weer naar hem.

"ok Nero sorry van mijn actie van daarstraks... je vecht goed"zei Dante en hij stapte binnen. Hij wou nu niet over Daphne beginnen. Hij wou Nero's geluk niet naar de vaantjes brengen.

"Maakt niet uit, je vecht ook best goed."zei hij tegen hem. Hij keek hem aan en grijnsde even. "Waarom ben je eigenlijk hier"vroeg hij aan hem. Hij wist als Dante kwam het altijd met een rede zou zijn.

"ik denk dat het nu niet van belang is"zei Dante "Het zou je alleen maar kwetsen". Hij zuchtte "ik wil je geluk niet van je afnemen"

"Vertel het me gewoonik kom het toch te weten"zei hij tegen hem. Hij had een gevoel dat dit met Daphne te maken had. Hij keek hem aan en wachte af wat hij zou doen.

"Wees niet boos op mij, mijn broer en Daphne... beloof je dit?"vroeg Dante. Hij wou niet dat Nero Daphne zou dumpen vanwege hetgene dat hij wou zeggen. Hij zuchtte eens diep

"Als ik kwaad ben reageer ik het wel af op demonen maar ik beloof dat ik niet kwaad zal zijn"zei hij tegen hem. Hij ging maar iniedergeval al zitten zodat hij niet kon omvallen van verbazing.

Dante haalde eens diep adem "Jouw partner Daphne flirt met mijn broer en nogal stevig... Dat flirten met mij was een complete fout van mij en daarvoor wil ik me alvast excuseren". Hij zuchtte diep. Het was er uit.

Hij wist dat Daphne gevoelens had voor Vergil en voor Dante dus veel maakte hem het niet uit. Hij zat er wel mee maar ja. Hij legde zijn hand op de schouder van Dante. "Excuses zijn niet nodig Dante,maar een vraag wat ga je doen met Chelsea"vroeg hij aan hem.

"ze heeft al een ander dus..."zei Dante en hij keek naar Nero "mij maakt het allemaal niet meer veel uit". Hij zuchtte diep "Ik kwets altijd alle vrouwen"

"Ze was gekwetst om dat ze je bij Daphne zag. Als je met haar zou praten begrijpt ze het geloof me maar"zei hij tegen hem. Hij keek Dante een en knikte naar hem. "Moet je soms wat drinken"vroeg hij toen aan hem.

"Ze zal me niet begrijpen... niemand doet dat"zei dante en hij liet zich in de zetel ploffen "heb je iets sterks?"

"Noem wat,ik heb hier veel staan. Luister Dante je moet open kaart spelen en misschien heb je geluk en keert naar jou"zei hij tegen hij tegen hem. Hij opende de kast met het sterkere spul. Er stond vanalles in.

"open kaart spelen? Hoe zou ik dat moeten doen?"zei Dante en hij wees iets aan. Hij zuchtte diep.

Hij schenkte het in een glas en gaf het aan hem. "Vertel wat je voor Daphne voelt en vertel wat je voor haar voelt. Als je de juiste woorden gebruikt komt ze weer terug geloof me maar"zei hij tegen hem en schenkte zelf ook wat in. Hij kapte het in een keer binnen en keek hem aan.

Dante zuchtte "ik ben smoorverliefd op Daphne met mijn hart maar mijn ziel zegt dat ik voor Chelsea moet gaan". Hij goot zijn glas met een teug naar binnen.

"Ik weet niet wat Daphne van zin is. Maar wat zegt je hoofd"vroeg hij aan hem. Hij keek hem aan en schenkte nog maar iets in voor Dante. "Je komt er wel uit Dante"zei hij tegen hem.

"beiden maar ik kan moeilijk van beide walletjes gaan eten"zei Dante met een zucht. Hij dronk zijn las weer in een teug leeg.

"Dante we kenne elkaar al een tijd. Chelsea houd nog van je en veel dat zie je aan haar. Wacht nog een tijd met beslissen een van hun zal je wie weet wel laten kiezen en ze zullen het begrijpen"zei hij tegen hem. Nero zijn liefde voor Daphne was inmens groot. Maar hij moest ook wel opletten met Dante en Vergil.

"bedankt Nero"zei Dante en hij glimlachtte vaagjes. Hij wreef in zijn haar

"Daar heb je vrienden voor Dante"zei hij tegen hem. Hij had nu een andere kijk op Dante. Hij was de slechtste nog niet. Hij glimlachte en dronk wat van zijn glas dat weer gevuld was.

"ben ik dan een vriend van je?"vroeg Dante op een verraste toon. Hij glimlachtte en hij geeuwde eens.

"Voor nu wel Dante"zei hij tegen hem op een geamusseerde toon. Hij keek hem aan en liep naar de koelkast en nam er wat eten uit.