Gewoon zitten

Chelsea kwam aanlopen. Ze ging zitten op een bankje en keek voor zich uit. Ze vroeg zich af waarom ze door haar nu vermoorde broer hier heen was gestuurd. Ze speelde met Soul Killer.

Dante zat at verderop te zitten. Hij was bezig met bloed van rebellion af te vegen. Hij zat ook onder het bloed maar dat vond hij niet erg. Voor hem lag een dode Demon.

Ze keek wat rond en zag toen een jongen met een zwaard. Ze grijnsde even lekker gemeen en keek naar Soul Killer. Ze richte op een blikje dat wat verder stond en schoot er een gat door. Het blikje vloog uit elkaar en het geen wat er in zat petste op de grond.

Dante hoorde het schot en keek naar het blikje dat uiteen knalde. Hij nam Ebony en schoot 300 meter verder een vogel neer.

"Mooi schot"zei ze zacht maar hoorbaar. Ze keek even naar de jongen en grijnsde. Ze streek haar bruine haar weg uit haar gezicht en wachte af wat de jongen zou gaan zeggen.

"bedankt"zei Dante tegen het meisje. Hij veegde wat bloed uit zijn witte haar. Hij schudde daarna al de resten bloed er nog eens goed uit en zijn haar was weer stralend wit.

Ze liep naar hem toe en ging voor hem zitten. "Ik ben Chelsea"zei ze tegen hem. Ze keek hem aan en stak Soul Killer weg. Ze vroeg zich af wie hij was. En of hij aan haar de kant zou zien die niemand verwachte en ze zelf haate.

ik ben Dante"zei Dante rustig. Hij glimlachtte kort en keek toen even rond.Hij wist niet wat zeggen.

"Wel aangenaam"zei ze tegen hem. Ze keek hem even aan en grijnsde maar voor de rest. Ze keek hem aan en dacht even aan iemand. "Ken jij Vergil"vroeg ze aan hem.

"dat is mijn tweelingbroer"zei Dante kil. Hij keek emotieloos voor zich uit. Hij zuchtte eens diep.

"Gezellig voor je"zei ze met enige afgunst in haar stem. Ze had het niet echt met Vergil of zijn vriendjes. Ze keek hem aan en zuchte even. "Ik ken je misschien niet echt maar ik heb het vermoeden dat we beiden met hetzelfde probleem zitten"zei ze.

"wat bedoel je?"vroeg Dante die naar chelsea keek. Hij trok een wenkbrauw omhoog.

"ik denk dat jij en ik beiden onze andere kant niet willen accepteren. Omdat we die haten"zei ze tegen hem. Ze keek naar de grond en zuchte even. Ze had haar broer en zus er door zien sterven en haar ouders ook. En daardoor haate ze die kant van haar.

Dante knikte "kan best zo zijn". Hij zuchtte lichtjes en wreef wat in zijn haar.

"Tja"zei ze tegen hem. Ze keek hem aan en gaf hem een kleine kus op zijn wang. Toen liep ze naar een boom en ging er tegen zitten. Ze zchte even en keek naar de lucht. Ze wou weten hoe het voelde om een mens te zijn. Maar ze moest het ooit accepteren.

Dante keek naar Chelsea. Hij stond recht en ging op de rand van de top zitten. Hij keek wat naar beneden.

Ze keek hem even aan en dacht dat hij iets van plan was. ze zag opens een Demon achter hem staan. Ze trok Soul Killer en vuurde een kogel af op de demon. De demon draaide zich om en liep naar haar toe. ze vuurde nog enkele kogels af maar de demon bleef leven. Ze trok Kyoto en doorboorde de demon. Die neerviel en in een hoopje zand veranderde.

Dante keek naar het hoopje as "bedankt". Hij stond op en gaf Chelsea een kus op haar kaak. Hij glimlachtte rustig, het was vriendschappelijk bedoelt

"Graag gedaan"zei ze tegen hem. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en voelde een kleine tinteling. De witte maan kwam tevoorschijn en viel op zijn prachtige witte haar. Ze keek hem aan en glimlachte een beetje.

Dante glimlachtte maar en draaide zich om. Hij keek naar de maan en zei "mooi nietwaar?". Hij geeuwde eens goed.

Ze ging naast hem staan en keek naar de maan. "Als je de juiste twee personen er bij hebt staan is het een perfect plaatjs"zei ze tegen hem. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en keek naar de witte maan. Hoppelijk vond hij het niet erg.

"en wie zijn die twee personen dan?"vroeg Dante op een domme toon. Hij lette er niet op dat Chelsea haar hoofd op zijn schouder had gelegd.

"Ik weet het niet"zei ze tegen hem. Ze keek hem even aan en gaf hem een kleine kus op zijn mond. Ze schrok even daarna legde ze haar hoofd op zijn schouder. "Die zullen we nog wel leren kennen"zei ze tegen hem.

"Dat zal dan wel"zei Dante en hij glimlachtte en keek naar de maan. "Daphne en Nero zal dat stel wel zijn". Hij zuchtte even.

"Wel ik ken ze niet,maar ik denk dat je daar wel fout zit"zei ze tegen hem. Ze ging voor hem staan en keek hem in zijn ogen aan. Ze voelde een warm gevoel vanbinnen maar zou het wederzijds zijn.