pffft

Vergil grijnsde en knikte. Hij sprong omhoog en vloog rond boven de daken. Hij riep naar Dante dat hij ook moest komen. "Wat ben je van plan?"

Dante vloog omhoog en keek naar Vergil. Hij gromde "wat wil je doen?"

Daphne grijnsde toen ze zag dat Dante er ook bij was. "Zal je wel zien." Ze zag dat Vergil zijn vleugels had uitgestrekt en dat hij gewoon zweefde. Ze wist al dat zijn vleugels sterk waren, dus ze stond voorzichig recht en stapte over zijn vleugel. Toen ze op het uiterste puntje stond, sprong ze en landde ze op Dante's rug. Ze begon zijn schouders zachtjes te masseren.

Dante hield stand en zweefde rustig verder. Hij keek recht in de ogen van Vergil. Hij wou even niet naar Daphne kijken.

Vergil keek achterom wanneer hij Daphne voelde rechtstaan."Ben je gek? Je kan niet springen van die hoogte!"Hij voelde dat ze toch was gesprongen en zag dat ze op Dante's rug was geland. Hij zuchtte en ging dichter bij Dante vliegen. Hij keek in de ogen van zijn broer en wist dat de zijne waren gevuld met bezorgdheid.

Dante knikte naar Vergil en hij zuchtte opgelucht dat het was gelukt. Hij keek nog steeds niet naar Daphne.

Daphne grijnsde en masseerde Dante's schouders harder. "Is er iets mis met mij, Dante?" Ze had het allang gezien dat hij haar blik ontweek. Ze riep naar Vergil: "waarom zou ik bang moeten zijn dat ik val? Ik heb twee sterke mannen die me beschermen."

"nee er is niets"zei dante en hij keek naar Vergil. Hij zweefde in de lucht en hij hield Daphne makkelijk.

Vergil had door dat er iets was, gewoonlijk had Dante Daphne al lang aangekeken. Hij zuchte en keek naar Daphne en glimlachte om wat ze zei. Hij ging boven Dante vliegen en nam Daphne van zijn rug. Hij liet haar vallen en schoot onder haar door, zodat ze terug op zijn rug terechtkwam. Hij grijnsde vals en zei: "je zou toch al lang moeten weten dat wij geen mannen zijn, Daphne."

Daphne schrok toen Vergil haar liet vallen, maar zoals ze verwacht had viel ze op zijn rug. "Tsk, en ja dat weet ik al lang." Ze kreeg een idee en grijnsde. Ze stapte naar zijn schouders, ze waren nu heel hoog aan het vliegen. Ze keek naar beneden en sprong.

Dante vloog naar beneden en ving haar behendig op. Hij vloog weer omhoog maar keek Daphne niet aan.

Vergil zuchtte wanneer Dante Daphne terug opving. "Nog maar eens, Daphne, ben je gek? Wat denk je dat er gebeurt als we je niet op tijd kunnen vangen?" Hij ging dichter bij Dante vliegen en fluisterde in zijn oor, zodat Daphne het niet zou horen: "wat is er mis met jou? Eerst kon je je ogen niet van haar afhouden, en nu weiger je haar aan te kijken." Hij gromde en ging wat hoger vliegen zodat hij Daphne in de gaten kon houden.

Dante antwoordde er niet op en vloog naar Vergil. Hij overhandigde Daphne aan hem. Hij zuchtte diep en ging weer wat lager vliegen.

Daphne grijnsde wanneer Dante haar opving en ze op zijn rug landde, maar ze gromde wanneer hij haar terug op Vergil zette. Is er iets mis met mij? Hij haat me waarschijnlijk. Ze maakte het zichzelf gemakkelijk op de rug van Vergil en masseerde zijn schouders.

Vergil keek verbaasd naar Dante en ontspande zich wanneer Daphne zijn schouders masseerde. Hij gromde zacht en ging hoger vliegen.

Daphne grijnsde wanneer ze Vergil voelde ontspannen. Ze was klaar met zijn schouders en begon zijn linkerzij te masseren.

Dante keek naar Vergil en zei toen tegen Daphne zonder haar aan te kijken "ik heb tijd nodig". Hij vloog toen weg.

Vergil genoot van de massage en knikte naar Dante toen die wegvloog. Hij landde met een dreun op een dak van een gebouw dat leegstond.

Daphne knikte en wist waarom dante tijd nodig had. Ze had niet gezien dat Vergil ging landen, dus toen hij op een dak terechtkwam rolde ze van zijn rug en bleef naast hem liggen.