Alleen...

Lara kwam aanlopen en zuchtte eens diep. Ze keek naar de grond en trapte even een steentje weg. Ze keek naar de grond en had haar handen in haar zakken gestoken. Ze zuchtte weer en keek even rond. Ze ging ergens zitten en dacht even na. Wat zou Dante wel neit denken van haar na die kus. Hij deed mee en toen stopte hij. Ze zuchtte en had geen idee waarom hij stopte. Ze zweeg en hoorde wat. Maar nu kon het haar even niets schelen. Ze wilde even alleen zijn...

Vergil stapte door de heuvels. Hij moest nadenken, was het het wel waard dat hij flirtte met Daphne, hij wou haar niet kwijt en hij wou nero als vriend houden. Hij wou ook hun relatie niet verpesten, maar ze was zo knap. En zo sterk, zij aanvaardde haar demonenkant tenminste, en ze wou dat hij haar trainde, dat kon Nero toch ook. Hij hoorde iets en stapte er langzaam naar toe. Het meisje, wel een van de meisjes, waar Dante mee had geflirt. "Hallo."

Lara keek op en keek naar hem. Hij leek wel wat op Dante, achja. Ze zweeg even. "Hoi" zei ze stil. Ze zuchtte en zag dat hij een demoon was. Ze bleef zitten, geen zin om te vechten. Ze keek hem afwachtend aan. Misschien was hij familie van Dante en ook zoals hem. Ze had er niet echt een idee van

Vergil slikte even en vroeg dan: "het was Dante, nietwaar? Daarom zit je hier nu alleen... Mijn broer heeft nooit geweten hoe vrouwen te behandelen."

Lara keek hem aan en knikte. "We zoenden lang en toen stopte hij" zei ze stil. Ze zuchtte en snapte echt neit waarom. Ze zweeg en keek hem even aan. Hij was dus duidelijk zijn broer

Vergil schudde zijn hoofd. "Dante zou hier normaal de meest menselijke kanten moeten hebben... Maar blijkbaar is dat niet zo. Hij wordt altijd verliefd op menselijke vrouwen of meisjes, of flirt gewoon, maar de mooisten laat hij altijd in de steek... Als ze nog geen partner hebben, bedoel ik." Hij nam Yamato uit de schede en kuiste die even af, er hing nog steeds bloed aan, daarna stak hij hem terug in de schede.

Lara keek hem even aan. Flirtte hij nou? Ach wat maakte het toch uit. Ze zweeg toch, veel kon ze neit echt zeggen. Ze keek even naar der mes en stopte die weer terug. Daarna keek ze Vergil weer rustig aan zonder wat te zeggen

Vergil keek haar geïnteresseerd aan, dacht ze nou echt dat hij dit deed voor de grap? "Als je je afvraagt of ik dit zomaar zeg, ik doe het niet." Hij hield twee van zijn vingers onder haar kin, zodat ze in zijn ogen keek. "Weet je hoeveel flirts Dante al heeft gehad? Veel. En vraag me nu maar eens hoeveel keer ik interesse heb getoond in een meisje."

Lara zweeg en moest hem wel aankijken. Haar wangen kleurden iets rood en ze zweeg. Ze kon nu even niets meer zeggen. Hij flirtte duidelijk met haar. Ze slikte en keek hem afwachtend aan, wachtend op wat hij zou doen

Vergil keek diep in haar ogen. "Voor jou heb ik maar een keer interesse getoond in een meisje, en die heeft op dit moment een partner. Ik ben nog steeds een beetje verliefd op haar, maar in tegenstelling tot mijn broer kan ik mijn gevoelens onderdrukken. Dat meisje was de reden waarom Dante zo deed, hij is nog steeds verliefd op haar, maar hij kan zijn gevoelens niet vergeten, hij wil ze niet vergeten."

Lara keek hem aan en luisterde. Ze slikte even en keek hem aan. Ze keek even weg maar moest hem wel aankijken. Ze zweeg echt de hele tijd maar luisterde wel rustig naar zijn woorden

Vergil zuchtte en haalde zijn vingers onder haar kin vandaan. "Het spijt me, ik had het niet mogen vertellen, Dante had het moeten doen." Hij draaide zich om en wou weggaan.

Lara hield hem tegen. "Niet erg" zei ze snel. ze wilde misschien wel alleen zijn maar hij mocht best wel komen. Ze keek hem afwachtend aan

Vergil keek haar aan en vroeg: "hoe heet je eigenlijk? Ik sta la de hele tijd tegen je te praten en ik weet je naam nog steeds niet."

Lara keek hem aan. "Lara" zei ze rustig. Ze wachtte af en keek even rond. Ze zuchtte even en keek hem weer rustig aan, ze vertrouwde hem wel voor een demoon

Vergil knikte. "Mooie naam," zei hij glimlachend. "Ik ben Vergil, maar Dante heeft misschien al over me verteld."

Lara keek hem aan. "Niet veel eigenlijk" zei ze. Ze herinnerde zich er niet veel van toen Dante iets over zijn broer zei. Ze wist het neit meer,

Vergil glimlachte, "als je wilt kan ik je vertellen over het meisje waar ik het daarnet over had, dan zal je zijn keuze misschien ook beter begrijpen."

Lara schudde haar hoofd. "Nee hoeft neit" zei ze. Wilde ze het wel weten? Nee dat wilde ze echt niet, ze zuchtte even en keek hem dan rustig aan

Vergil glimlachte naar Lara en legde haar hand op haar schouder. "Ik begrijp het, ik weet hoe je je voelt. Dat meisje, Daphne, is... hoe moet ik dit zeggen... speciaal. Het doet pijn om te zien dat ze met Nero samen is, maar het is beter voor haar. Ze verdient iemand beter dan ik. En jij verdient ook iemand beter dan ik."

Lara zweeg en wist neit wat ze hierop moest zeggen. Ze zuchtte en keek naar de grond. Ze keek hem weer even zwijgend aan maar keek weer naar de grond

Vergil deed zijn jas uit en ging op een grote steen zitten. "denk maar even na wat je hierover wilt zeggen. Ik vind je echt leuk, maar je verdient gewoon beter."

Lara zweeg. "Iemand die aardig is is ook al goed" zei ze stil. Ze hoefde neit iemand speciaal, waarom zou dat ook. Ze zweeg weer en keek even

Vergil lachte. "Dan ben ik al zeker niet de juiste persoon voor jou. Ik geef toe, mijn gedrag tegenover anderen is al minder koud geworden, maar meestal ben ik nog steeds niet aardig."

Lara keek hem aan. "Tegen mij toch wel" zei ze. "Of is het omdat je broer geflirt heeft met me?" vroeg ze rustig