Praten met Vergil

Vergil schoot 's nachts wakker toen hij de aanwezigheid van iets voelde. Hij keek in de schaduwen en rode ogen keken naar hem en Lara. Hij gromde en de ogen knipperden en kwamen dichter. Een zwarte slang kroop uit de bossen, maar deze had vleugeltjes aan zijn kop en was ongeveer even lang als hij. "Gegroet zoon van Sparda. Mijn naam is Vee, en ik zal u of de mens niets doen."

Lara sliep nog maar schrok wakker en keek rond. Ze zag opeens de slang met de vleugeltjes en zweeg.

Vergil veranderde weer naar mens en keek Vee aan. De slang kroop naar hem toe en zei: "ik heb haar gezien, ze is prachtig, ik hoop dat hij het toelaat. Zou ik bij u kunnen blijven? U weet maar nooit wanneer u uw wapens kan verliezen." Vee grijnsde en veranderde in een zwaard dat op Rebellion leek, dan in een zweep, een kruisboog, en dan weer terug naar een slang. Vergil glimlachte naar Vee en zei: "natuurlijk mag je blijven, en mijn naam is Vergil."

Lara kek ernaar en zweeg. Waar had hij het over? Over Daphne en wat toelaten? Ze bleef zwijgen en keek even stil naar Vergil.

Vee grijnsde en kroop naar Vergil en Lara. "Bedankt Vergil. Wie ben jij?" vroeg hij aan Lara. Vergil keek naar Lara en zei: "dit is Lara, mijn partner." Vee knikte en keek Lara aan. "Aangenaam, Lara."

Lara keek ernaar. "Jij ook aangenaam" zei ze zacht. Ze schrok opeens. Had ze het goed gehoord? Zei hij nou zijn partner? Bedoelde hij daar echt mee dat ze terug samen waren? Ze keek Vergil aan.

Vergil knikte, "dat klopt, Lara." Hij gaf haar een kus op de mond en Vee siste zacht, "ik zal nu maar gaan. Ik hoor het wel als je me nodig hebt, vaarwel Vergil." Vergil knikte vriendelijk en Vee verdween.

Lara keek hem na en dan naar Vergil. Ze omhelsde hem en zoende hem op de mond

Vergil grijnsde en duwde Lara op de grond. Hij beet zacht in haar keel, maar er liep geen bloed uit. Hij kuste haar weer op de mond en likte zacht haar onderlip.

Lara zoende mee en sloot even haar ogen. Ze wreef zacht over zijn rug

Vergil grinnikte en ging terug rechtzitten. Het was ondertussen al morgend en de zon kwam op, hij hield zijn hand boven zijn ogen voor het licht en ging achter een van de spitsen zitten, in de schaduw.

Lara kwam bij hem zitten. Ze wilde liever dat het s'avonds was. Ze legde haar hoofd op zijn schouder

Vergil grijnsde en geeuwde. "Wat denk je van slapen, aangezien Vee ons vannacht heeft wakker gemaakt?" Hij ging languit op zijn rug liggen en keek naar Lara.

Lara keek helm aan. "Maakt mij neit uit, wat anders is ook leuk" zei ze grinnikent

Vergil grijnsde en trok Lara op hem. "Slaap nou maar wat, anders ben je straks al vermoeid nog voor we iets doen." Hij sloot zijn ogen en viel na een tijd in slaap, met Lara bovenop hem.

Lara knikte en ledge haar hoofd op zijn borst. Zelf viel ze ook in slaap.

Vergil werd een paar uur later wakker in PDT. Oké, hier is iets raars aan de hand. Hij rekte zich uit en legde Lara naast hem. Hij stond op en keek de toren rond, zijn staart zacht zwiepend.

Lara sliep nog rustig door. Ze had zelf geen idee dat er iets was.

Vergil keek naar waar de zon nu stond en hij gromde zacht. Zijn staart zwiepte heen en weer en hij zei: "Lara, word wakker." Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder

Lara knipperde met haar ogen en deed ze open. "Is er iets?" vroeg ze zacht. Ze ging rechtzitten en keek hem aan

Vergil fronste, "ik weet niet of je het echt iets kan noemen, maar ik werd wakker in PDT, terwijl ik mezelf niet heb veranderd." Hij veranderde weer naar mens en keek rond.

Lara stond op. "En wat betekend dat?" vroeg ze.

Vergil keek naar Lara en zei: "ik denk dat het niets betekent, en anders dat mijn demonenkant sterker begint te worden dan vroeger, want dit heb ik nog nooit gehad."

Lara keek hem aan. "Oke dan" zei ze zacht. Ze keek even rond en dan weer naar hem

Vergil grijnsde en gaf Lara een kus op de kaak. "Wat wil je nu gaan doen? Of blijven we hier een paar dagen?"