Macht

Daphne ging net als bij Vergil op Dante's schoot zitten terwijl ze nu een beetje harder drukte tijdens het masseren. Met haar rechterhand wreef ze nu cirkeltjes aan de achterkant van Dante's nek. "Ik hoop dat je het een beetje leuk vindt," zei ze lief.

"absoluut"zei Dante en hij genoot verder van de massage van Daphne. Hij opende zijn ogen even maar daarna sloot hij ze en genoot hij verder.

Daphne fluisterde: "kan je je even omdraaien, dan kan ik je rug masseren, je ziet er nog altijd wat gespannen uit. En wees niet boos op je broer, hij wil gewoon dat je de macht van je vader accepteert omdat hij dan bij je kan zijn. Jij ziet het misschien niet, maar ik merk dat hij je mist."

Dante draaide zich om en genoot verder. "ik zal nooit mijn demonengedaante accepteren. Het is een monster!". Hij zuchtte even en opende zijn ogen "Ik haat dat ding"

Daphne drukte even harder terwijl ze Dante's rug masseerd. "Ik zeg ook niet dat je dat moet doen, ik zeg gewoon waarom je broer het wilt. Wees alsjeblieft niet boos op hem Dante, hij geeft echt om je."

Dante zuchtte "hij heeft me proberen te vermoorden... denk je dat ik dat accepteer?". Hij spande zich even op maar daarna liet hij zijn spieren ontspannen onder de massagetechnieken van Daphne.

Vergil was ondertussen naast Daphne en Dante komen staan. Hij had alles gehoord wat Daphne had gezegd en antwoorde zachtjes: "ze heeft gelijk, Dante." Hij legde zijn hand op Daphne's schouder en glimlachte droevig naar haar.

Dante draaide zich om en keek naar Vergil. Hij schudde zijn kop "ik wil het niet accepteren!". Hij gromde even.

Vergil keek even naar Daphne en dan weer naar Dante. "Ik begrijp het Dante, maar het is wel waar wat ze zegt, ik mis je."

"hah, zal wel, mijn broer, die mij wilt vermoorden mist me?Laat me niet lachen!"zei Dante en hij stond op. Hij keek beiden kil aan.

Daphne legde haar hand over dat van Vergil en ze stond recht. "Het komt wel goed, Vergil." Ze kuste hem zachtjes op zijn kaak.

Nero kwam nu ook aanlopen. Hij stond in het zicht maar ging zich niet bemoeien met hun. Hij keek even naar Dante de jongen van even geleden waar Daphne bij stond en ook Vergil. Hij grijnsde even. Vergil had hij in tijden niet gezien.

Dante gromde wat en ging wat verderop koppig met de rug naar de rest zitten. Hij wou het niet accepteren. Hij vloekte luid.

Vergil voelde iets bekends en draaide zich om. "Hallo, Nero."

Hij liep naar Vergil en keek hem aan. "Lang niet gezien"zei hij tegen hem met een grijns op zijn gezicht. Hij keek even naar Daphne en glimlachte. Toen keek hij hem weer aan en wachte af.

Vergil knikte. "Ken je haar?" vroeg hij terwijl hij met zijn hoofd richting Daphne knikte.

"Ik ken haar beter dan wie dan ook"zei hij tegen hem. Hij keek hem aan en grijnsde even. Hij keek even naar Dante die in de verte zat. "Wat is er met hem"vroeg hij aan hun.

Daphne ging naar Nero en gaf hem een kus op de kaak. "Dante wil het niet accepteren dat Vergil hem echt mist."

"Laat mij maar met hem praten"zei hij tegen hun. Hij wist mensen altijd snel te laten vergeten. Dante moest zich niet bekeren. Hij liep naar Dante en ging naast hem zitten. "Vertel is wat is er"zei hij tegen hem.

Vergil zuchte. "Bedankt Nero." Hij ging naar Daphne en begon nu haar schouders te masseren. "Voor wat hoort wat, zei mijn moeder altijd."

Daphne schrok even toen Vergil haar schouders begon te masseren. "Bedankt, Verge," mompelde ze. "Ik ben wat gespannen vandaag."

Dante schudde zijn hoofd. hij keek met een kille blik naar Nero "ik zal nooit mijn demonengedaante accepteren"

Daphne ontspande en wanneer Vergil klaar was ging ze naar Nero en Dante. Ze gaf Nero vlug een kus op de kaak en zei dan tegen Dante: "je moet de demon in je niet accepteren, maar accepteer dan tenminste de keus van je broer, hij accepteert ook de jouwe... Met moeite."

Vergil nam zijn handen van Daphne's schouders en keek toe hoe ze Nero een kus gaf. 'Ik zou willen dat ze mijn partner was.' Hij stapte naar haar toe en zei: "Daphne, Nero, stop maar met proberen hem te overtuigen, hij is gewoon te koppig. Hij heeft niet eens door dat toen ik van die klif sprong, ik het deed zodat hij niet hier in de demonenwereld gevangen zou zitten. Hij hoort thuis bij de mensen, niet hier."

Hij stond op. "Dante,we zijn niet echt zulke goeie vrienden, maar accepteer je broer,je hoeft je demonen kant niet te accepteren je moet gewoon je broer accepteren"zei hij tegen hem. Hij keek Vergil aan en zuchte. "Hij zal binnenkort wel bijdraaien doen ze altijd"zei hij tegen Vergil. Hij gaf Daphne een kus op haar wang en keek het 3 tal aan.