Praten met Vergil

Vergil keek even naar Daphne die nu bij hem stond en stak bij een paar weerwolven Yamato door hun maag. Hij gromde en NightReign viel aan met Vee en hakte een paar weerwolven de kop af. Een weerwolf wou Lara in de rug aanvallen en hij sprong ervoor, wat hem een snee aan zijn hals bezorgde, en doodde hem.

Lara schoot zoveel mogelijk weerwolven dood. Ze schrok toen al haar kogels op waren. Ze gromde en trok haar mes. Klaar om aan te vallen als het moest. Ze schrok toen de weerwolf achtr haar gedood werd

Daphne gromde en stak een paar weerwolven neer met haar zwaard. HellRaiser en Envy sprongen achter hen om hen dekking te geven. Ze spuwden vuur, zodat weerwolven die te dicht kwamen verbrandden. Ze vroeg aan Vergil en Lara: "gaat het bij jullie nog goed? Zeg het als het niet meer gaat, ik heb nog een ideetje, maar ik weet niet of het zal werken."

Lara knikte en liep op een paar weerwolven af. Ze gaf hun allemaal een diepe messteek en ging weer achteruit. Ze had zelf een wonde op haar arm door een klauw maar ging verder met doden.

Vergil stak Yamato in de schede en gaf een paar weerwolven harde klappen met Beowulf. Er kwam een grote naar Daphne en hij sprong ervoor en gaf een harde trap waardoor die achteruit schoot. Door de kracht vloog hij zelf achteruit, tegen Daphne en ze vielen op de grond.

Daphne schrok toen Vergil voor haar sprong en even later lag ze op de grond met hem bovenop haar. Ze stond recht en trok Vergil recht, "bedankt Vergil," zei ze zacht en ze gaf hem een kus op de kaak. Ze sloeg nog een paar weerwolven in elkaar.

Lara bleef doorgaan met weerwolven een diepe messteek te geven en kreeg opnieuw een klauw in haar arm. Ze gromde kwaad en gaf die weerwolf een harde trap en duwde haar mes even diep in hem. Ze ging meteen achteruit

Vergil keek naar Lara en doodde een paar weerwolven in haar buurt. Er kwamen er te veel, hij vroeg zich af wat Daphne haar plan was. "Daphne, misschien is het nu een goed moment om dat plan van je te vertellen."

Lara knikte en ontweek net een klauw die bijna haar gezicht raakte. Ze doodde hem snel en stapte achteruit.

Daphne keek naar Vergil en Lara en zei dan zacht: "Vergil, je moet zorgen dat je op de een of andere manier de controle verliest." Ze draaide haar net te laat om om een weerwolvenzwaard door haar maag te zien gaan. Ze spuwde bloed uit en viel op haar knieën, voor haar stond een grote weerwolf met een pantser aan, en hij had twee zwaarden vast. Ze hoorde zijn stem in haar oor: "ik weet dat je een halfdemon bent, en als je nu niet doodgaat, gebeurt dat een van de volgende dagen wel, want ik ben geen gewone weerwolf, zoals al die anderen hier, zij zijn mensen, maar ik ben een volbloed, en dus geen mens. Dus denk daaraan, meisje..." Hij likte haar oor en wreef met zijn klauw net onder het zwaard, net op de wond, waardoor Daphne gromde.

Lara schrok en zag de grote weerwolf. Ze wilde erheen lopen maar hield haar in. Ze kon nooit op tegen hem.

Vergil keek Daphne geschokt aan. "Ik weet dat dat kan helpen, maar ik kan dat niet uit mezelf, dat moet gebeuren." Hij zag de weerwolf die zijn zwaard door Daphne haar maag gestoken en hij gromde toen hij zag dat hij haar likte, zijn ogen werden even rood en hij veranderde naar PDT. Hij gromde en sloeg alle weerwolven in de buurt neer, behalve de volbloed bij Daphne, anders zou ze zeker sterven. Ze waren allemaal dood, behalve de volbloed. Vergil hijgde en veranderde weer naar mens en hij zakte op zijn knieën.

Lara schrok en rende naar Vergil. "Gaat het wel? "voeg ze bezorgd. Ze keek dan naar Daphne en de volbloed. Ze kon niet veel doen.

Daphne gromde zacht en was blij dat het Vergil was gelukt om de andere weerwolven te doden. De volbloed keek Daphne aan en grijnsde, "is de zoon van Sparda je partner?" Daphne schudde haar hoofd en de weerwolf lachte, "het lijkt er wel op, een zwaard door je maag en hij gaat berserk." Daphne grauwde en sloeg de weerwolf in het gezicht, waardoor hij zijn zwaard dieper duwde door de schok. Hij gromde en veegde het bloed af, ze had hem ook geraakt met haar nagels. "Lekker levendig, " zei hij en hij gromde zacht. Hij trok het zwaard eruit en likte het bloed van de wond en genas die. Daphne rilde en glimlachte bij de gedachte dat hij haar liet leven. "Wat is je naam, wolfskrijger?" vroeg ze. De weerwolf grijnsde en keek in haar ogen, over zijn oog was een litteken zichtbaar, "Scarrex, uwe schoonheid. Ik zie u nog wel eens, vaarwel, Daphne." Hij grijnsde en stak zijn zwaarden weg en sprong van de toren af. Daphne ging zitten en zei: "wat was me dat."

Lara bleef bij Vergil zitten en keek naar Daphne. Haar haat voor haar werd minder. Ze keek weer naar Vergil. "Gaat het?" vroeg ze

Vergil knikte en stond recht. "Ja het gaat, beter als met Daphne, denk ik." Hij ging naar Daphne en legde zijn hand op haar schouder. "En gaat het met jou?" vroeg hij zacht.

Lara knikte en keek naar Daphne. Ze bleef wel zitten wantr had niet echt ene idee wat te doen

Daphne voelde Vergil's hand en schudde haar hoofd, "niet echt. De wond is wel genezen, maar ze doet nog pijn en ik voel me niet goed."

Lara keek naar hun en bleef zitten. Ze vond het erg en keek even rond. Gelukkig was het vorobij.

Vergil keek Daphne bezorgd aan en zei: "ik wil niet pervers klinken, maar doe je corset uit, ik moet naar de wonde zien. Weerwolven als hij kan je nooit vertrouwen, en het is niet goed dat de wonde nog pijn doet."

Lara keek toe en zweeg maar. Vergil wist wat hij deed

Daphne deed haar corset los en daarna uit, zodat Vergil de wond kon zien. Ze keek er zelf even naar en zag niets, alleen een klein litteken.

Lara keek en vond het wel raar. Verder keek ze even naar de maan

Vergil ging voorzichtig over de wond met zijn vingers en hij mompelde iets waardoor er een trilling over Daphne's lichaam ging. Scarrex had een soort bezwering over haar uitgesproken zodat het leek alsof de wonde goed genezen was. Maar in de wonde had hij gif gedaan dat aan zijn klauwen hing. Hij keek naar Daphne en zei: "het spijt me, maar de wonde moet terug open, anders sterf je door het gif." Hij nam Yamato uit de schede en sneed de wonde terug open, zwart bloed, een bijwerking van het gif, sijpelde eruit, en hij likte het op. Het was alleen giftig als het in een wond kwam, en spoelde de wonde daarna uit. "Je moet zorgen dat je demonenbloed de wonde niet geneest, de wonde moet gewoon genezen. Ik ben zo terug, ik ga een naald en draad halen. Het moet genaaid worden." Hij teleporteerde naar huis.

Lara keek toe en zweeg. Toen Vergil weg was keek ze naar Daphne. "Ziet er erg pijnlijk uit" zei ze zacht. Ze hoorde even iets en keek rond. Ze zag niets en keek weer naar Daphne.