Praten met Vergil

Vergil keek NightReign vragend aan en die vloog direct omhoog om al de andere demonen te doden. "Een demon heeft je opgepakt en een paar keer in je hals gebeten. NightReign heeft hem van je af kunnen beuken voor hij in je halsslagader beet."

Lara luisterde stil en had dus duidelijk geluk. Ze wist dat Vergil ook had geholpen en gaf hem een korte zoen "Bedankt" zei ze stil. Ze zuchtte even en voelde aan de wonden

Vergil gromde zacht en NightReign landde en hij hing vol bloed. Hij schudde zijn pels uit en zijn tanden werden weer normaal. Zijn vleugels verdwenen en hij boog voor Vergil. "Er is geen enkele demon meer te zien, meester." Hij keek Lara aan en gromde.

Lara keek de wolfdemon aan. "Jij ook bedankt" zei ze rustig. Ze keek even stil naar de grond

Vergil keek naar NightReign en legde hem het zwijgen op. NightReign boog en vloog terug weg. Vergil werd weer mens en keek rond waar ze waren. Op een afgelegen deel van de top. Het was hier donker, Lara kon hier niets zien, maar de demonen konden dat maar al te goed.

Lara vond het erg donker en zweeg even. Ze keek naar de grond en vond het lastig dat ze niets kon zien

Vergil gromde zacht en trok Yamato. "Kom maar bij me zitten, dat is al wat veiliger dan alleen." Hij stak zijn hand uit en raakte Lara's arm aan.

Lara keek en ging bij hem zitten. Ze zat tegen hem aan en werd een beetje roder

Vergil zag Lara rood worden en hij grinnikte. Hij zag iets zwart haar been opkruipen en zei niets terwijl hij grijnsde.

Lara had niets door en voelde alleen iets. Ze dacht dat het Vergil was xD

Het zwarte ding kroop hoger en siste. Vergil grijnsde en ging op zijn rug liggen, terwijl hij naar het zwarte ding keek. Het gromde nu even naar lara.

Lara hoorde het geluid en keek geschrokken op. Ze zag iets zwarts op haar been en sprong recht. Ze zag het vallen en bleef staan. "Wat is dat?!" riep ze geschrokken

Het zwarte ding grinnikte en sprong op Vergil. "Hey Vergil," piepte het blij en lichtgevende gele oogjes knipperden in het donker. Het spuwde blauw vuur en je zag dat het een klein zwart draakje was. Vergil grinnikte en streelde het draakje.

Lara keek. "Ik dacht dat het ene spin was" zei ze grijnzend. Ze ging zitten en keek naar het draakje

Het draakje ging zitten en gromde naar Lara. "Envy, kalm," zei Vergil zacht. "Sorry, Vergil, maar ik mag haar niet," zei het draakje. Vergil schudde zijn hoofd en ging recht zitten. "Jij weet niet wat ze mijn meesteres heeft aangedaan..." zei het draakje boos.

Lara keek het draakje aan en zweeg. Ze zuchtte en wilde het er liever niet over hebben. Ze keek naar de grond en zweeg

Vergil keek naar Envy en vroeg: "hoe bedoel je? Ze heeft me daar nooit iets over verteld." Envy gromde en ademde rook uit, "niet echt zij, maar haar familie. En misschien moet je het maar eens vragen aan je demonenkant, die weet het goed genoeg." Ze sprong van hem af en zei: "ik moet doorgaan normaal, maar ik kan nog wel even blijven."

Lara zweeg nog steeds en staarde naar de grond. Ze wist niet wat haar familie gedaan had, ze was nog klein toen ze vermoord werden...

Envy liep naar Lara. "Je familie werd vermoord toen je nog klein was, klopt dat? Ik kan je vertellen waarom, en ook wie het gedaan heeft." Ze liep rond de toren en bracht een stapel takken mee en stak ze in brand. Een blauw vuur verlichtte de top van de toren.

Lara keek naar het draakje en knikte. "Ja dat klopt" zei ze stil

Vergil ging dichter bij het vuur zitten en pakte Envy op. Envy ging op zijn schoot zitten en vroeg aan Lara: "wil je dat ik je er meer over vertel? Ik kan me alles nog goed herinerren."

Lara zweeg even. Wilde ze het weten? Ze knikte maar

Envy draaide zich om naar Vergil en zei: "hou jezelf in bedwang, want wat ik nu ga zeggen zorgt er misschien voor dat je de controle verliest. Want het heeft met je demonenkant te maken, en die herinnert zich het ook nog goed." Ze draaide zich weer om naar Lara en zei: "het is waar dat Daphne, mijn meesteres, je familie heeft vermoord toen je nog klein was, maar daar had ze een goede reden voor."

Lara keek Envy aan. "Wat was de reden?" vroeg ze stil

Envy keek even naar het vuur en dacht terug aan de nacht dat haar vorige meester en zij Daphne vonden. "Jouw familie had Daphne bijna gedood, dat was de bedoeling. Ze hadden haar gesneden op veel kwetsbare plaatsen, ze hadden haar botten gebroken, haar een halsband om gedaan zodat ze niet zou genezen, dat klopt, ze wisten dat Daphne een demon was, ... en alle mannen uit jouw familie hadden haar verkracht." Ze zweeg even en zei dan: "als mijn vorige meester haar niet had gevonden, was ze nu dood geweest."