Vergil's huis

Vergil grijnsde en beet weer in haar hals. "Als je wil, mag je Yamato gebruiken." Hij nam het zwaard en gaf het aan Lara. "Doe maar een paar pogingen, mij krijg je toch niet dood."

Lara twijfelde even maar maakte een snee in zijn half en duwde yamato even in zijn buik. Ze haalde het er al snel uit

Vergil gromde zacht en rilde toen hij het bloed over zijn buik voelde lopen. Hij legde zijn hand op de wonde en wreef er over.

Lara wachtte af en zweeg. "In geliefden martelen ben ik echt slecht in" zei ze stil

Vergil grijnsde. "Valt mee, probeer gewoon te doen zoals ik deed." Zijn hand plakte van het bloed en hij likte het langzaam af. Opeens dacht hij aan iets waar hij liever niet aan dacht. Zonder het te willen stelde hij zich voor dat Daphne het bloed langzaam van zijn hand likte, in plaats van hijzelf. Hij schoot recht en ademde zwaar, normaal gezien kon hij zijn demonenkant beheersen, en nu niet meer. Zijn zicht werd wazig, normaal, wazig, en zo de hele tijd door.

Lara keek hem aan. "Is er iets?" vroeg ze stil. Ze zag dat er iets was maar wits niet wat

Vergil hield zijn hoofd in zijn handen en bracht moeizaam uit: "ik begin de controle te verliezen over mijn demonenkant. Ik snap er niets van, normaal kan ik die kant van mezelf onder controle houden, en nu niet meer."

Lara keek hem aan en gaf hem een zachte kus. Ze zweeg en wachtte af

Vergil ging recht zitten en probeerde zichzelf te kalmeren. "Ik wou dat Daphne hier was, zij weet wat ze moet doen als een halfdemon de controle over zijn demonenkant verliest. Ze heeft het zelf al meegemaakt, ik nog nooit." Zijn controle werd zelfs nog minder toen hij aan haar dacht en hij leunde voorover.

Lara keek hem aan. "Ga maar naar haar toe dan" zei ze stil en best we met tegenzin

Vergil schudde zijn hoofd. "Ik weet niet waar ze is, en tegen de tijd dat ik bij haar ben, heb ik waarschijnlijk al honderden mensen gedood. Het zal vast wel overgaan als ik me gewoon concentreer en niet meer aan haar denk. Elke keer als ik dat doe, verzwakt mijn controle." Hij zuchte en ging op zijn buik in de zetel liggen.

Lara ging naast hem zitten en zweeg. "Zou je mij dan euhm vermoord hebben?" vroeg ze stil.

Vergil gromde en kreeg zijn controle al een beetje terug. "Ik weet niet, Lara, hangt er van af hoeveel controle ik nog over heb." Zijn hoofdpijn ging al wat over en hij zuchtte.

Lara knikte. "Als je geen controle hebt zal ik je proberen tegen te houden" zei ze stil. Ze zou het proberen, maar ofhet lukte...

Vergil schudde zijn hoofd en zei: "nee, probeer het niet Lara. Als ik de controle verlies, ga dan zo snel mogelijk naar Daphne. Daar ben je veilig, en zij is waarschijnlijk de enige die me kan stoppen... zonder dat ze me pijn moet doen." Hij draaide zich op zijn rug en keek Lara aan.

Lara zweeg even en knikte maar. "Oke dan" zei ze stil. Ze zuchtte even en gaf hem een kus

Vergil glimlachte zacht, "je vindt haar niet echt leuk hé?" Hij gaf haar een kus terug en trok haar op hem, hij zijn controle bijna volledig terug.

Lara knikte zacht. Ze kustte weer en zweeg terug. Ze wilde eeuwig bij hem blijven

Vergil keek Lara bezorgd aan, "waarom niet? Dat heb je me nog nooit verteld." Hij zweeg en dacht terug aan de dag dat Lara was gevallen, hij was vreselijk gewond geraakt, en Daphne was bijna gestorven.

Lara zweeg. "Gewoon, ik voel het" zei ze stil. Ze zuchtte en keek naar de grond

Vergil kuste Lara zacht aan haar hals, "maar wat voel je? Ik wil graag weten waarom je zo'n hekel hebt aan mijn vriendin."

Lara keek hem aan. "Ik praat er liever niet over" zei ze zacht. Niemand moest het geheim weten...

Vergil zuchte. "Alsjeblieft, vertel het me, ik heb geen zin én geen tijd voor een partner die iets over mijn beste vriendin geheimhoud."

Lara zweeg. "Ik hou niets over haar maar over mezelf" zei ze stil. Ze keek aar de grond en zuchtte

Vergil gromde, "zeg het dan, want ik voel dat het iets met haar te maken heeft." Hij stak Yamato, die nog in de zetel lag, terug in de schede en legde die naast hem.