Vergil's huis

Daphne keek naar Lara en dan naar Vergil, zijn ogen vertroebeld door lust. Ze stapte langzaam naar hem toe en legde haar hand op zijn borstkas en kuste hem zacht op de kaak.

Vergil gromde zacht en likte Daphne's kaak, terwijl haar dichter bij hem trok met zijn staart. Hij ging met zijn klauw over haar litteken, morgen zou de zevende dag zijn, dus vandaag was ze nog gevoelig voor iedereen zijn aanraking.

Lara stond stil te kijken. Ze zweeg en vond het afschuwelijk. Ze kneep even kwaad haar ogen dicht

Daphne rilde en leunde tegen Vergil, haar controle begon ook al te verminderen, hoewel ze niet wist hoe het kwam. Ze likte zijn keel en beet zachtjes. Dan zette ze een stap achteruit en zei: "Vergil, stop. Lara..."

Vergil knikte en kuste Daphne nog een keer op de kaak en liet haar dan los. "Het spijt me, ik had het je moeten vertellen, maar ik weet het nog maar pas, eerlijk." Hij gromde zacht en zijn staart zwiepte zacht achter hem.

Lara keek de twee zwijgend aan. Ze wist dat dit haar einde was of ze zou toch heel erg gewond raken

Daphne glimlachte naar Vergil, "het is goed, Vergil, ik vergeef je. Je hebt me al een paar keer gered, dus nu wordt je belofte opgeheven. Ik zal haar niet doden, en jij bent me niets meer verschuldigt." Ze kuste hem op de mond en wreef over zijn arm, haar controle was net als de zijne helemaal weg.

Vergil grijnsde en drukte Daphne weer dichter tegen zich aan toen hij haar terug kuste. Zijn staart wreef langzaam over haar been en hij vroeg zacht: "Daphne, ik weet dat het je gelukkiger maakt, dus laat me haar vermoorden, alsjeblieft?" Hij legde zijn klauwen op haar heupen en beet zacht in haar schouder, over het litteken.

Lara was al blij dat Daphne het niet wilde. Ze keek nog even toe en zuchtte. Ze had niet gehoord wat Vergil zei

Daphne gromde zacht likte Vergil's hals. Ze rilde toen ze zijn staart voelde en toen hij beet, bloed liep uit de wonde. "Het maakt mij ook gelukkiger Vergil, maar ik wil niet dat jij je slecht voelt hierna omdat je je partner hebt gedood." Ze legde haar hand op zijn kaak en kuste hem eventjes zacht op de mond.

Vergil gromde en zei: "ik heb alleen spijt als ik mijn partner dood als jij mijn partner bent." Hij likte ruw het bloed van de wonde en likte daarna Daphne's keel.

Lara luisterde en wist dat hij zijn controle kwijt was. Ze stapte achteruit en keek de twee aan.

Vergil draaide zich om naar Lara en gromde. Zijn staart zwiepte heen en weer in woede. Hij grijnsde en ontblootte zijn hoektanden. Hij strekte zijn klauwen en sprong...

Lara schrok en voelde zijn klauwen die haar raakten en op de grond gooiden. Ze kneep haar ogen dicht en bleef liggen met Vergil op haar

Daphne ging naar Lara en Vergil toe. Ze bukte zich en vroeg met een lieve stem: "en hoe voelt het nu om bijna gedood te worden door je eigen partner?"

Lara keek Daphne kwaad aan. Ze kneep even haar ogen dicht en zweeg. Ze ke dan naar Vergil

Vergil gromde en sloeg met zijn staart in Lara's gezicht toen hij zag dat ze kwaad naar Daphne keek. Ze snapt het niet hé, dat het haar schuld is dat Daphne zo doet. Hij keek naar Daphne, trok haar dichter bij hem en kuste haar op de mond.

Lara draaide meteen haar hoofd weg. Hun gezoen kon ze niet aanzien. Ze gromde even

Vergil gromde en sloeg Lara met de rug van zijn hand in haar gezicht. "Weet je eigenlijk wel waarom Daphne zo doet?"

Lara schrok en legde haar hand op haar wang. Ze zweeg en zuchtte even. Ze wist het niet maar ze wist wel waarom Vergil zo deed...

Daphne glimlachte en sloeg haar armen om Vergil's nek toen hij haar kuste en liet daarna los en keek Lara kwaad aan. "Denk nu niet dat ik je gewoon wil vermoorden omdat je de enige overblijvende van je familie bent," siste ze, "maar het heeft er wel iets mee te maken."

Lara keek Daphne aan en gromde. Ze liet haar arm hangen en de pijn van haar wang deed minder pijn. Ze zweeg verder en keek ze stil aan

Vergil grijnsde en zijn staart zwiepte enthusiast heen en weer. Hij zei grinnikend: "zoete wraak. Er is niets beter dan dat." Hij gromde naar Lara maar weerstond de neiging haar nog eens te slaan met zijn staart.

Lara keek Vergil aan en zuchtte. Ze had dit niet gewilt. Ze waren zo gelukkig...

Vergil grijnsde en legde zijn hand op Lara's keel. Hij kneep langzaam en veranderde weer naar mens en kuste haar op de kaak.