Vergil's huis

Lara sloot haar ogen en genoot. Ze gaf hem eve en kus

Vergil grijnsde en kuste Lara terug. "Wat wil je doen nu? Een wandeling op mijn domein?"

Lara knikte maar. "Hmm oke dan" zei ze iets tegen haar zin. Ze wilde liever wat anders maar ach

Vergil keek naar Lara en hoorde dat ze het tegen haar zin deed. "We kunnen ook iets anders doen."

Lara keek op. "Nee nee hoeft niet" zei ze rustig

Vergil kuste haar even op de mond en keek in haar ogen. "Als je iets anders wilt doen, hoef je het maar te zeggen."

Lara kustte ook. "Nee hoeft echt ni" zei ze weer

Vergil knikte en stond recht. Hij deed zijn shirt en mantel weer aan en hing Yamato aan zijn riem. Hij stak zijn hand uit naar Lara.

Lara pakte zijn hand en stond ook op. Ze grinnikte even en keek hel rustig aan

Vergil grijnsde en deed de deur open en hij wachtte tot Lara buiten zou stappen.

Lara liep rustig naar buiten en wachtte op hem

Vergil trok de deur dicht en stapte met Lara naar de bossen op zijn domein. Hij legde zijn hand op haar heup, er liepen hier demonen rond die niets liever zouden dan een mens opeten, vooral de wolfdemonen die in zijn bossen leefden.

Lara grijnsde en liep rustig naast hem mee. Ze keek rustig rond en dan soms naar hem

Vergil grijnsde en kuste Lara op de kaak. Opeens sprong een grote wolfdemon voor Lara en gromde dreigend, totdat hij Vergil zag. Hij ging op zijn rug liggen met zijn keel ontbloot, en hij sprak: "het spijt me, meester Vergil, ik wist niet dat ze bij u hoorde." Vergil gromde en de wolfdemon kromp ineen.

Lara schrok even en keek dan raar naar Vergil. Ze keek de demon aan en zweeg terwijl ze terug naar Vergil keek

Vergil grijnsde en zei tegen Lara: "kijk niet zo, straks blijft je gezicht zo staan." Hij bukte zich en greep de wolfdemon aan zijn keel en drukte. De demon jankte en Vergil liet hem los. "Het is je vergeven, NightReign, maar enkel omdat ik goedgezind ben op dit ogenblik. De wolfdemon kwam overeind en kwispelde met zijn staart. "Bedankt, meester Vergil." NightReign ging aan Vergil's voeten liggen en keek omhoog. Vergil streelde hem zacht en vroeg: "kom je mee?" NightReign sprong op en wandelde mee aan zijn meester's zijde.

Lara grijnsde en liep rustig naast Vergil. Soms keek ze eens naar de wolfdemon

NightReign keek naar het meisje en vroeg: "wie is zij, meester?" Opeens sprong er een grote hagedisachtige demon uit de struiken die Lara aanviel. "Lara! NightReign, val aan!" NightReign gehoorzaamde zijn meester en sprong de hagedisdemon naar de keel. Zijn tanden sloten om de demonenkeel en werden langer, ze doorboorden de slagaders en de demon viel dood neer. NightReign werd terug normaal en vroeg aan het meisje dat zijn meester Lara had genoemd: "is alles goed, meesteres Lara?" Hij wist dat ze Vergil's partner was omdat hij zijn geur op haar rook.

Lara schrok en viel op de grond. Ze stond op en knikte naar de wolfdemon. "Ja het gaat wel" zei ze. Op haar arm zat een wonde maar het viel wel mee

Vergil keek bezorgd naar de wonde en knikte naar NightReign. Die krabde zijn keel licht open met zijn voorpoot en liet bloed op de wonde druppelen. "Mijn bloed is een tegengif voor alle soorten gif," zei hij zacht, "en dat was een zeer giftige demon." Vergil knikte en kuste Lara zacht op de kaak. NightReign keek naar Vergil en zei: "ik val te veel op zo. Ik weet een beter manier om jullie te beschermen." Hij duwde zijn snuit tegen Vergil's hand en er was een lichtflits. Er lag nu een vervaarlijk uitziende zweep in Vergil's hand, waar wolventanden op het handvat stonden.

Lara keek hoe hij het erop liet druppelen. "Bedankt" zei ze rustig. Ze kustte Vergil terug en kek naar de zweep.

Vergil grijnsde en gaf Lara een kus. Dan sprong er een half beer half vleermuis demon uit de bomen. Vergil grinnikte en sloeg naar hem met zijn zweep, waardoor een rode striem ontstond waar bloed uit drupte. Hij sloeg nog eens en de zweep wikkelde zich rond de voorpoot van het beest en er kwamen scherpe stekels op die tot in het bot gingen en de zweep spande zich strakker aan, waardoor het verbrijzelde. Vergil lachte gemeen en trok de zweep terug. Hij sloeg nog eens en de zweep wikkelde zich rond de keel van de demon, zich strakker en strakker aantrekkend met de seconde. De demon kreunde van de pijn en Vergil grinnikte.

Lara keek toe en grijnsde. "Jij bent een martelaar" zei ze grijnzend tegen Vergil

Vergil grinnikte. "En ik vind het leuk ook." Hij stapte naar de demon en activeerde Beowulf. Hij wrong de demon de nek om met zijn gepantserde handen en deactiveerde beowulf weer. Hij hing NightReign aan zijn riem naast Yamato.

Lara grijnsde en keek toe. "Hmm martel mij straks maar eens" zei ze grijnzend en speels